← یا امام حسن→

اینجا صاحب خانه امام حسن مجتبی (علیه السلام) است
......................................
روز محشربنویسیدبه پیشانی ما لک لبیک حسن ؛
ذکرسربند مسلمانی ایرانی ما لک لبیک حسن
......................................
ممنونم از عطای کریمانه حسن
این رو سیاه را سگ کویش حساب کرد

مهمان به سر خوان نعیمم
همسایه سیدالکریمم
ghasem.ni@gmail.com
قاسم نعمتی

اللهم صلی علی فاطمه و ابیها و بعلها و بنیها و سر مستودع فیها بعدد ما احاط به علمک...

قلم مطهر و صفحه مطهر و تحریر
به آب و تاب کنم وصف آیه ی تطهیر
تو کیستی که همه قاصرند از درکت
چگونه می شود آخر تورا کنم تفسیر
مقابل قدمت جبرییل زانو زد
ز بس جلالیت ذات توست عالم گیر
به پیشگاه شما از خدا پیام رسید
سلام حضرت کوثر... سلام خیر کثیر
قسم به لوح و قلم گر اراده فرمایید
به باب میل qشما می خورد رقم تقدیر
میان خانه نشستید و ذکر می گویید
تمام ارض و سماوات غرق این تکبیر

تمام خلق تو را در نقاب و دیده و بس
فقط خدا زخ تو بی حجاب دیده و بس


زمانه ظرف ندارد که تو ظهور کنی
کجا به کوته ی فکر ما خطور کنی
اگر قنوت بگیری میان سجاده
تمام شهر به یک غمزه غرق نور کنی
کلیم خانه ی حیدر! به یک دعای سحر
سرای کوچک خانه شبیه طور کنی
تو بهجت دل مولایی و به یک لبخند
وجود خسته ی او را پر از سرور کنی
فضای کوچه پر از عطر سیب می گردد
ز هر دیار اگر لحظه ایی عبور کنی
تو روح عاطفه ایی... گرچه من گنه کارم
مرا مباد ز خود لحظه ای تو دور کنی

غبار راهم و تو سایه ی سرم هستی

چه غم به روز قیامت تو مادرم هستی

nگر زمان سرور پیامبر آمد
که گاه زخم زبان قریش سر آمد
تو همزبان خدیجه شدی میان رحم
که غم مخور شب تنهایی ات سحر آمد
برزگ بانوی کعبه چقدر تنها بود...
ز دیده های پر از مهر او گوهر آمد
شمیم سیب بهشت از حجاز می آید
نگار ماست غریبانه از سفر آمد
خدا برای علی خلق کرده است تو را
برای شیر خدا بهترین سپر آمد
تمام فخر علی شوهری فاطمه است
خبر دهید به حیدر که همسفر آمد

به روی شانه ی تو بیرق علی برپاست
علی که فاطمه دارد همیشه پابرجاست


کریم شهر علی سفره دار زهرا بود
جمال حق علی...آینه دار زهرا بود
به دست خالی از این خانه سائلی نرود
که در کنار علی خانه دار زهرا بود
قسم به ان زرهی که همیشه پشت نداشت
میان دست علی ذوالفقار زهرا بود
اگرچه نام علی هم ردیف با نمک است
بر این ملیح زمانه نگار زهرا بود
همه زمین و زمان در طواف روی علیست
مطاف روی علی در مدار زهرا بود
حسن کریم و حسین دست گیر عالمیان
همیشه محور این اعتبار زهرا بود

از آن زمان که گل ما به عشق می آمیخت
خدا خدایی خود را به پای زهرا ریخت

خدا به وسعت عرشش تو را معظم کرد
کنیز خویش صدا کرده و مکرم کرد
صدای هر تپش توست ذکر علی
به این صدا همه ی ذکر ها منظم کرد
میان عرصه ی محشر شفاعت همه را
به گوشه ایی ز نخ چادر تو محکم کرد
سپس گشود مسیر ورود جنت را
گروه فاطمیون بر همه مقدم کرد
چکیده ی جلوات تو و علی روزی
حسین گشت و به پا بیرق محرم کرد
برای اینکه بماند همیشه جلوه ی تو
میان قامت زینب تو را مجسم کرد
به هرم آتش دوزخ بسوزد آن دستی
که بین کوچه به یک ضربه قامتت خم کرد

میان آن در و دیوار خون تازه نشست
بلند مرتبه بودی و حرمت تو شکست

۵ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۲ ارديبهشت ۹۱ ، ۰۷:۱۷
← نعمتی →

بسم الله الرحمان الرحیم...
تقدیم به امام مهربانی ها...امام هادی علیه السلام...به کوری چشم تمام دشمنان اهل بیت

بغض دل خویش را هویدا کردند
خون بر جگر شیعه ی زهرا کردند
یک عده حرام زاده ی بی سر و پا
توهین به امام هادی ما کردند



۲ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۷ فروردين ۹۱ ، ۱۸:۴۴
← نعمتی →

 

ورود به مدینه

آمدم از سفر مدینه سلام      

خسته و خون جگر مدینه سلام

با شکوه و جلال رفتم من     

دیده­ ای با چه حال رفتم من

وقت رفتن غرورِ من دیدی       

آن شکوهِ عبورِ من دیدی

محملم پرده داشت یادت هست؟

جای دستی نداشت یادت هست

ثروت عالمین بود مرا            

دلبری چون حسین بود مرا

دستِ عباس پرده دارم بود       

علی اکبرم کنارم بود

هر زنی یک نفر مُلازم داشت   

نجمه مه پاره ای چوقاسم داشت

 کاروان آیه­ های کوثر داشت

روی دامانT رباب اصغر داشت

حال بنگر غریب و سرگشته      

کاروان را چگونه برگشته

با غمِ عالمین آمده­ ام                 

کن نظر بی حسین آمده­ ام

ای مدینه خمیده برگشتم          

زار و محنت کشیده بر گشتم

با رسولِ خدا سخن دارم          

بر سرِ دست پیرهن دارم

دل من شاکی است یا جدّاه      

چادرم خاکی است یا جدّاه

سو ندارد ز گریه چشمانم        

پینه بسته ببین به دستانم

خاطرت هست ناله­ ها کردم       

دست بر سر تو را صدا کردم

 از حرم سویِ او دویدم من       

هر چه نادیدنیست دیدم من

من غروبی پر از بلا دیدم          

شاه را زیر دست و پا دیدم

آن چه را کس ندیده من دیدم

صحنۀ دست و پا زدن دیدم

خنجری کُند و حنجری دیدم    

َته گودال پیکری دیدم

آه جَدّاه امان ز صوتِ حزین    

جملۀ آخرم به اُمّ بنین

پسرت تکیه گاه زینب بود        

مرد بود و سپاه زینب بود

پسر تو ز زین اسب افتاد           

ضربه­ هایِ عمود کار دستش داد

او زمین خورده و بلند نشد        

سرِ او روی نیزه بند نشد

بعدِ عباس قلبم آزُردند             

تا زمین خورد، معجرم بُردند

۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۲ دی ۹۰ ، ۱۹:۰۵
← نعمتی →

یا صاحب الزمان(عج)

اشک است همدم دلِ هجران کشیده­ها

آخر سپید شد به رهِ تو چه دیده­ها         

روزی اشک ما همه در چشم­های توست         

ای ناله­دارِ تنگِ غروب و سپیده­ها         

تو ناز کن لیلی خیمه نشینِ عشق                                   

نازِ تو می­کشند گریبان دریده­ها

می­گفت عاشقی که تو را در بغل گرفت                      

مائیم و اشک حسرتی و این شنیده­ها

آرامِ جانِ فاطمه برگرد از سفر                                     

چشم انتظار تو همه قامت خمیده­ها

آقا قسم به موی پریشان عمّه ات                                   

نامت صدا زدند تمامِ شهیده­ها

ای کاش امشبی که رویِ سویِ کربلا                           

ما را دعا کنی وسط برگزیده­ها

تا می­شویم لحظه­ای دلتنگ کربلا                                

دل را حرم کنیم به این اشک دیده­ها

ره وا کنید قافله سالار می­رسد

زینب برای دیدن دلدار می­رسد
۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۲ دی ۹۰ ، ۱۹:۰۲
← نعمتی →

آمد از راه و کشید آرام عبا رویِ سرش            

یعنی امروز است روزِ ناله­هایِ آخرش

هر قدم رفت و نشست و دست بر پهلو گرفت               

می­کشد خود را به سویِ خانه مثلِ مادرش

رویِ خاکِ کوچه دنبالش اگر دقت کنی                     

بنگری آثاری از خاکی­ترین بال و پرش

او زمین می خورد و می­خندید بر حالش عدو               

این هم ارثی یود که برده ز جدِّ اطرش

صحنۀ جان دادن او روضۀ مستوره شد                          

حجره در بسته می­داند چه آمد بر سرش

بار دیگر صورت خاکی و دست و پا زدن                     

خادمش دید و ولی هرگز نمی­شد باورش

یک بُنَیّ گفت و از کام پسر بوسه گرفت                     

از مدینه بهر یاری زود آمد دلبرش

کربلا بابا رسید امّا پسر افتاده بود                                  

قلبِ شاعر آب شد در این سه بیت آخرش

هر چه قدر آغوش خود واکرد اکبر جا نشد                 

تا که آخر در عبا پیچید جسم اکبرش

 

تا قیامت هم نمی­فهمند اهل معرفت                              

از چه آمد دست بر سر بین لشگر خواهرش

آنکه حتّی تارِ مویش را ندیده جبرئیل                           

دست بُرده بر سرِ نعش علی بر معجرش

۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۲ دی ۹۰ ، ۱۸:۵۸
← نعمتی →

از سوزِ تب توانی به پیکر نداشتی                     

فکری به غیر فاطمه در سر نداشتی

یادِ خدیجه می کنی و آه می کشی            

یعنی که تاب دوریِ همسر نداشتی

بعد از غدیر و توطئه­هایِ منافقین                       

دلشوره جز غریبی حیدر نداشتی

می­خواستی سفارش حق علی کنی                               

امّا چه فایده که تو یاور نداشتی

عمری برای اینکه هدایت شوند خلق                

در سینه غیر یک دلِ مضطر نداشتی

وقتی صدایِ فاطمه آمد که سوختم                  

در عرش می­شنیدی و باور نداشتی

رفتی از این دیار وَ اِلّا به یک نفس                    

تابِ صدایِ نالۀ دختر نداشتی

مسمار داغ بود و لب از سینه برنداشت              

آنجا مگر بهشت مُعطّر نداشتی

پنجاه سالِ بعد مشخص شود چرا                      

از روی سینه جسمِ حسین بر نداشتی

وقتی عدو محاسن او را گرفته بود                    

از ره رسیدی عمّامه بر سر نداشتی

زینب نیابتاً ز تو بوسید آن گلو                          

زیرا که تابِ بوسۀ حنجر نداشتی

 باشد کلام آخر من با تو عمّه جان

 باور نمی کنم که تو معجر نداشتی

۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۲ دی ۹۰ ، ۱۸:۵۳
← نعمتی →

السلام علیک یا اباعبدالله الحسین

(چهارپاره دروازه کوفه)

زیباهلال یک شبه،ای سایه سرم

بالا نشته ای مرا  می کنی  نگاه

عالم همه پناه به  نام  تو  میبرند

حالا ببین که خواهرتوگشته بی پناه

 

تو قرص  ماه  بودی وحالا شدی هلال

دیشب مگرچگونه شبت کرده ای سحر

روی  تو سوخته  چونان  روی  مادرم

خاکستر است  لای  همه  گیسوان  سر

 

عمری سرم به سینه ات آرام می گرفت

حالا تو روی  نیزه  و  من  بین  محملم

هربار نیزه دار ، سرت چرخ  می دهد

با هر تکان نیزه  تکان  می خورد  دلم

 

از بعد قتلگاه که دیدم به چشم خود

زخمی شده دو گونه تودروضوی خاک

دامن گرفته ام پی راس تو هرقدم

تا که نیفتی از سر نیزه به روی خاک

 

عمری ندیده است کسی سایه مرا

حالاببین که رنج وبلا یاورم شده

شاه نجف کجاست تماشا کند مرا

این آ ستین کهنه حجاب سرم شده

تعطیل گشته کاسبی نیزه ساز ها

بازار گرم،چادرومعجرفروشی شده

شخصی سوال کرد؟ببخشید ساربان

هستم پی کنیز،این دخترفروشی است؟

...........................................

غریب مادر یا حسین

 

حسین  روشونه هام کوهی زرنج ودرده

حسین  خواهر تو ببین که  کوچه گرده

 

اسیر    اونیه   که   یه   محرمم نداره

بارون  غربت از دودیده هاش می باره

 

یتیم    اونیه که باباش و سر بریدن

یتیم    اونیه که معجرش و کشیدن

 

رباب   دیده  گلش رونیزه سر بلنده

برا     آرامش دل   مادر  می خنده

 

هلال    ماهیه که مسافر تنوره

کار    سنگای تیز شکستن بلوره

 

جایی   که ریختن خون خدا حلاله

بدون   که موندن چادر رو سر مهاله

شهید   اونیه که سر در بدن نداره

آقام   رو زمینه  ولی  کفن  نداره

۱۲ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۰ دی ۹۰ ، ۱۹:۴۶
← نعمتی →

پسر فاطمه ام غصه بود بنیادم
سند غربت من این حرم آبادم

خاک فرش حرم و گنبد من تکه سنگ
صحن من پر شده از غربت مادرزادم

عزت عالمیان بسته به یک موی من است
کی مذل عربم کشته این بیدادم

شاه بی لشگرم و غربت من تابه کجاست...
زهر با سوز تمام آمده بر امدادم

هرچه خوردم ز خودی خوردم و از زخم زبان
تا که جدم زجنان کرد ز غم آزادم*

هم عدو ضربه به من میزد و هم میخندید
از همان کودکیم بیکس و دشمن شادم

هر زمین خورده مرا یاری خود می خواند
چون که در یاری افتاده زپا استادم

هردم از کوچه گذشتم بدنم درد گرفت
سجده بر خاک به مظلومه سلامی دادم

گرچه شد حائل ضربه سه حجاب صورت
خون دیوار در آورده چنان فریادم

یک تنه جمع نمودم بدنش از کوچه
صحنه بردن مادر نرود از یادم

عایشه تیر به تابوت زدو خنده کنان
گفت از داغ دل فاطمه دیگر شادم
۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۰ دی ۹۰ ، ۱۳:۵۰
← نعمتی →

نمیدونم چی شد یه دفعه دلم گرفت تا بین غزلهام چشمم به این غزل افتاد اگه شماهم دلتون شکست برای نوکرای بی دست و پایی مثل من دعا کنید

مُردم از دلواپسی بسکه پریشان خاطرم

سایه ات تا برسرم باشد خدارا شاکرم

دیگر از امروز یک لحظه مشو از من جدا

توشبیه کعبه باش و من شبیه زائرم

در نماز شب دعا کردم نبینم داغ تو

توسلامت باشی اما من بمیرم حاضرم

تو  به فکر حنجرت باش و غم من را مخور

دختر زهرایم و در حفظ معجر ماهرم

دست خود روی سرم بگذار و یا ستار گو

بوی خاک چادر مادر گرفته چادرم

 

ناز کم کن ای نگار نازنینم یاحسین

 ترس من این است داغت را ببینم یا حسین 

 

۵ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۵ آبان ۹۰ ، ۱۵:۱۲
← نعمتی →

السلام علیک یا مولاناالاعظم امیرالمومنین علیه السلام

درچنته دل هرچه میشد عشق،روکرد

ظرف دل مارا بلورین چون سبو کرد

این لطف معشوقانه آقای مابود

باعاشقی ناچیز میل گفتگو کرد

باغمزه ای رسوای عالم کردمارا

امابه کوی عشق صاحب آبرو کرد

تاآمدم برخویش دیدم دل ندارم

در بیدلی تصویری از آن روز روکرد

دیدم تنزل یافته عرش الهی

در برکه ای که یار ما در آن وضو کرد

پیغام حق این است ، محبوب خداشد

هرکس که قلبش را حریم حب او کرد

 

اوکیست ؟ بیرق دار حق تا روز محشر

سلطان امیر المومنین حق است حیدر

 

دیدم غدیری را که مولا سرفراز است

من کنت مولا پرچمش در احتزاز است

زهرا بنازد بر امیرالمومنینش

او مست دیدار و علی هم غرق ناز است

برهردعایی پاسخ لبیک آید

باب اجابت بر دعای خیر باز است

اکمال دین حق به نام مرتضی شد

گویا که مُهر یا علی پای جواز است

احمد زند آوا : الا یا اهل العالم

این حیدر است و میر و آقای حجاز است

بهر قبول زحمت راه رسالت

لبیک آغازولایت را نیاز است

حب علی را هرکه دارد در دل خویش

در بارگاه قرب صاحب امتیاز است

 

اوکیست بیرق دار حق تاروز محشر

سلطان امیر المومنین حق است حیدر

 

حقت سلامت میرساند یامحمد

خیل ملک تمحید خواند یا محمد

دست علی را گر نگیری روی دستت

راه تو نیمه کاره ماند یا محمد

ابلاغ وحدانیت حق است حیدر

او بار بر منزل رساند یا محمد

هرکس که بر پیشانیش نام علی خورد

حق را شفیع خود بداند یا محمد

هر شیعه اش را تاکنار حوض کوثر

آرَد سر سفره نشاند یا محمد

گو منکرش را وای بر حالش  خدا هم

از رحمتش اورا براند یا محمد

 

 اوکیست بیرق دار حق تاروز محشر

سلطان امیر المومنین حق است حیدر

 

تاپای جان پابند مولای غدیرم

لبیک گو بر میر و آقای غدیرم

با لطف او دریای طوفانی عشقم

از بیکرانها تا به پهنای غدیرم

گر مسلم دین رسول الله هستم

از شیعیان با حکم و امضای غدیرم

از وال من والاه حبش روزیم شد

مجنون صهبای تولای غدیرم

با این وضوح محض در بیعت گرفتن

عمریست در فکر معمای غدیرم

دلمرده بودم با صد و ده بار یاهو

سرزنده از هوی مسیحای غدیرم

 

اوکیست بیرق دار حق تا روز محشر

سلطان امیرالمومنین حق است حیدر

 

شد خلق دنیا با صدو ده بار حیدر

بالاتر از بالا صدو ده بار حیدر

در کارزار و جلوه کشف الکروبی

ذکر لب طاها صدو ده بار حیدر

باشد گواهم تربت خونین حمزه

تسبیحة الزهرا صد و ده بار حیدر

ثارالهی تثبیت در کرببلا شد

تکبیر عاشورا صدو ده بار حیدر

تهلیل حجاج حسینی از لبانِ

شهزاده لیلا صدو ده بار حیدر

برروی سربند ابوفاضل نوشته

حق یار سقا با صدو ده بار حیدر

 

اوکیست بیرق دار حق تاروز محشر

سلطان امیرالمومنین حق است حیدر

 

روزی نیاید دلبر ما غم ببیند

یک لحظه ای در زندگی ماتم ببیند

سر تاکمر با چاه درد دل نماید

خودرا زبسکه بیکس و همدم ببیند

یا استخوانی در گلویش باشد عمری

یا خار در چشمان پر شبنم ببیند

خاکم بسر بادست بسته بین کوچه

یک چادر خاکی در این عالم ببیند

یارب زبانم لال آن روزی نیاید

ناموس خود را بین نامحرم ببیند

گفت آن یهودی بایقینی غرق ایمان

آن قدرت اله را چودر ماتم ببیند

 

اوکیست بیرق دار حق تاروز محشر

سلطان امیرالمومنین حق است حیدر  

 

۳ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۰ آبان ۹۰ ، ۱۲:۱۰
← نعمتی →

صلی الله علیک یا اباعبدالله

یاسفیرالحسین

در وادی حسین مجال کلام نیست

جزباکلام خون به مسیرش پیام نیست

باترس جان هرآنکه قدم زد درین طریق

والله راه عاشقیش مستدام نیست

باخون به صفحه عرفات دلم نوشت

راه وصال جزبه شهادت تمام نیست

عشق و بلا ز روز ازل هم پیاله اند

زیرا بجز بلا قدحی بین جام نیست

درزیر جامه ها همه شمشیر بسته اند

این کار هتک حرمت بیت الحرام نیست؟

گویا کسی نبود که گوید به حاجیان

آیابریدن سر  حاجی حرام نیست؟

یا وقت ذبح نیست کسی تاکند سوال

این صید زیر دست تو خشکیده کام نیست

این درس مسلم است که پایان عاشقی

جزسرجدایی علنی روی بام نیست

محبوب در حجاز و سفیرش به روی بام

راه وصال این دو بجز یک سلام نیست

سرروی نی تنش به روی خاک کوچه ها

میخ قناره جای سفیر امام نیست

همین روز ها منزل ثعلبیه یا زباله خبر شهادت مسلم وهانی (علیهما السلام)به کاروان رسید

 

 

 

۲ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۶ آبان ۹۰ ، ۱۹:۲۳
← نعمتی →
من پنجمین ولی خداوند قادرم
همنام مصطفی و ملقب به باقرم

گنجینه ی علوم الهی است سینه ام
از نسل سفره دار کریم مدینه ام

مشهور شهرم و کرم ابراز می کنم
با یک نظر ز کار گره باز می کنم

قبل از تهجد شب آن عشق بازی ام
شهر مدینه شاهد سایل نوازی ام

همیان به دوش کوچه ام و ذره پروزم
ناز گدای شهر به یک غمزه می خرم

بانی روضه های غروب منا منم
پرچم به دوش ماتم کرببلا منم

من شاهد مصیبت عظمای عالمم
من شاهد غریبی آقای عالمم

سجاد زاده ام پسر مرد گریه ام
من آشنای غربت همدرد گریه ام

با چشم خویش واقعه ایی دیده ام عجیب
احرام بسته، قافله ایی دیده ام غریب

با حاجیان فاطمه تا همسفر شدم
از سر عشق بازی حق باخبر شدم

آنان به کوی نسل الهی قدم زدند
زیباترین منای خدا را رقم زدند

دیدم که آب تحفه ی نایاب می شود
کودک چگونه تشنه و بی تاب می شود

دیدم چگونه جسم جوان خرد می شود
شخصیت امام زمان خرد می شود

دور امام نیزه و شمشیر دیده ام
در گودی گلو اثر تیر دیده ام

دیدم مفاصلی که ز هم دور می شود
شاهی به ضرب نیزه ایی منحور می شود

خنجر به دست شمر به گودال می رود
زهرا کنار پیکرش از حال می رود

چکمه به پا به جانب مقتل دوید وای
روی ضریح سینه ی جدم پرید وای

اینجا به بعد مهر سکوتی بر این لب است
گودال بوسه گاه خصوصی زینب است


 غزل مصیبت حضرت مسلم(ع)

چه کنم؟  نامه   نوشتم که بیایی کوفه
کاش برگردی ازاین راه ونیایی کوفه

درشب عیدخضابی بکنم مستحب است
بسته بر صورت من به چه حنایی کوفه

بین یک کوچه  باریک  گرفتار  شدم
کرده برپا چو مدینه چه  عزایی  کوفه

وای  اگر  آیه   قرآن  وسط  راه  افتد
وای آنهم وسط  راه  چه  جایی  کوفه

نگذارم  که  شود  حج  تو  بی  قربانی
بین  بازار  به  پا  کرده  منایی  کوفه

گر به  جسم  پدر  تو  نرسیده  دستش
می کند با تن من عقده  گشایی  کوفه

موی  آشفته   من  تحفه  بازار  شده
زده بر موی سرم دست گدایی کوفه

فکر زینب کن و تادیر نگشته برگرد
آسمانش    بدهد   بوی  جدایی  کوفه

صف کشیدند همه تیرسه شعبه بخرند
بر کماندار  دهد  قدر  و بهایی  کوفه

هرکه قب قب بزندجایزه اش بیشتراست
حرمله کرده به پا زمزمه هایی کوف

شرط بستند سر چشم  علمدار  حرم
صحبت ضرب عموداست به جایی کوفه

زیر  چادر گره  مقنعه  را محکم  کن
که  ندارد به خدا شرم و حیایی  کوفه

اخرین توصیه ام برتونه براین شهراست
درگرچه بروعده تونیست  وفایی  کوفه

میهمانان  تو ناموس  رسول  الله اند
معجر  دخترکی   را   نگشایی  کوفه

۴ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۲ آبان ۹۰ ، ۰۷:۴۴
← نعمتی →