سلام بر کریم غریب مدینه
وقتی پای سخن غربت کشیده ترین و زخم زبان خورده ترین امام می نشینیم، می بینیم بیشترین ضربه و کاری ترین زخم ها را از کسانی می خوریم که از همه به ما نزدیک ترند و ما در دور دستها به دنبال آن ها می گردیم .غافل از این اینکه با کمی درایت و بینش و گوش دادن به توصیه های اهل بیت می توانیم از بزرگترین ضربه ها به آبرو و شخصیت خویش جلوگیری کنیم حال با دو حدیث از صاحب غربت، آقا و مولا امام حسن (علیه السلام ) فکری به احوال پریشان خویش و اصلاح روابط خویش می کنیم .
امام حسن علیه السلام ـ در سفارش به جُناده در بستر بیماری که به رحلت آن حضرت انجامید ـ فرمود : با کسی مصاحبت کن که هرگاه با او مصاحبت کنی مایه آراستگی تو شود وهرگاه خدمتش کنی تو را حفظ کند وهرگاه از او کمکی بخواهی ، کمکت کند وهرگاه سخنی بگویی ، سخنت را باور کند وهرگاه حمله کنی ، تقویتت کند وهرگاه دستت را به احسانی بگشایی ، او در این راه تو را کمک رساند وهرگاه عیبی از تو دیده شد ، آن را بپوشاند وهرگاه کار خوبی از تو دید ، آن را در نظر داشته باشد ، هرگاه چیزی از او خواستی به تو بدهد وهرگاه زبان به خواهش نگشودی ، او [در بخشش ]پیشدستی کند وهرگاه مصیبتی به او رسید تو ناراحت شوی
امام حسن علیه السلام : هرگاه دیدی کسی با آبروی مردم بازی می کند، سعی کن که تو را نشناسد؛ زیرا آبروی آشنایانش کمترین ارزش را نزد او دارد
اینم یه جمله خودمونیش : داداش رفیقاتو بریز توی این قالب اگه این مراما رو داره رو سرت بذارش اگه نداره یا تفریحش بازی کردن با آبروی این و اون تادیر نشو یه کاری بکنیا علی
