من از دیار حبیبم غریب افتادم
بیا بیا گل نرگس برس به فریادم

در این زمانه ی غربت تو تکیه گاه منی
ز لطف و مرحمت خویش کن تو امدادم

تمام زندگی من تصدق سر توست
وجود خویش همه نذر نام تو دادم

همیشه گریه ام از دوری شما بوده
ولی به یاد سحرگاه وصل دلشادم

خوشم اگرکه حقیرم حقیر خوبانم
اسیر موی تو هستم ز غیر آزادم

کمال عاشقی عارفانه حیرانی است
بدین اصول قدم در ره تو بنهادم

اگر مرازسرخویش واکنی چه کنم؟
شبیه یک کفی از خاک رفته بر بادم

بدین طریق بود عاقبت به خیری من
تو در میان قنوت سحر کنی یادم

قسم به اشک غریب مدینه و حرمش
من از دیارم حبیبم غریب افتادم

به خاک خونی کوچه قسم عزیز الله
دگر بیا ز سفر ای ذخیره ی الله