نام : حسن  
کنیه : ابو محمد
 لقب : مجتبى ، زَکّى ، سبط
پدر: حضرت على بن ابى طالب (ع)
مادر : حضرت فاطمه (س)
تاریخ ولادت : سه شنبه 15 رمضان ، سال سوم هجرى
مکان ولادت : مدینه

مدت عمر : 48 سال ،علت شهادت در اثر مسمومیت با زهرى که همسر ایشان ، جَعده دختر اشعث بن قیس ، بخاطر  وسوسه و دسیسه معاویه به ایشان خورانده بود.
قاتل : جَعده
زمان شهادت : پنجشنبه 28 صفر

محل دفن : بقیع

امام حسن مجتبی (ع) سال سوم هجرت در مدینه متولد شد واز دوران جد بزرگوارش چند سال بیشتر درک نکرد زیرا او تقریبا هفت سال بیشتر نداشت که پیامبر اسلام بدرود زندگى گفت.پس از درگذشت پیامبر (ص) تقریبا سى سال در کنار پدرش امیر مومنان (ع) قرار داشت و پس از شهادت على (ع) (در سال 40 هجرى) به مدت 10 سال امامت امت را به عهده داشت و در سال 50 هجرى با توطئه معاویه بر اثر مسمومیت در سن 48 سالگى به درجه شهادت رسید.

امام حسن مجتبی (ع) در مدینه به شهادت رسیدند و در قبرستان بقیع در نهایت مظلومیت به خاک سپرده شدند.
امام حسن مجتبی (ع) و برادرشان امام حسین (ع) دو فرزند امیرالمومنین علی (ع) بودند از حضرت فاطمه (س)، دختر پیغمبر اکرم (ص) و پیغمبر اکرم بارها می فرمود  که حسن و حسین فرزندان من هستند و به پاس  همین کلمه علی (ع) به سایر فرزندان خود می فرمود: شما فرزندان من هستید و حسن و حسین فرزندان پیغمبر خدایند.